Δήμος Ζαγοράς-Μουρεσίου

Ο Δήμος Ζαγοράς-Μουρεσίου βρίσκεται στο ανατολικό Πήλιο, το πιο όμορφο κομμάτι του Πηλίου, με την πλουσιότερη βλάστηση, του βουνού που λόγω της ομορφιάς του ο θρύλος το καταγράφει ως θερινή κατοικία των 12 Ολύμπιων Θεών, ή κατά τους νεώτερους σαν τον επίγειο Παράδεισο. Αυτή η πανέμορφη περιοχή έχει εμπνεύσει από αρχαιοτάτων χρόνων θρύλους και παραδόσεις.

Ο Δήμος Ζαγοράς-Μουρεσίου ανήκει στο νομό Μαγνησίας, η οποία πρωτοκατοικήθηκε από τους Πελασγούς, λαό προελληνικό. Η Μαγνησία όμως πήρε το όνομά της σύμφωνα με την παράδοση από το Μάγνητα, γιο του Αιόλου και της Εναρέτης και πατέρα του μυθικού μουσικού Λίνου. Ήταν λοιπόν αιολικό φύλλο, κλάδος των Μακεδόνων. Σύμφωνα με μία αρχαία παράδοση που απομνημονεύται στις «Ηοίες»:

«Η δ’ υποκυσαμένη Διϊ γείνατο τερπικεραύνω υϊέ δύω Μάγνητα Μακεδόνα θ’ ιππιοχάρμην οι περί Πιερίην και Όλυμπον δώματα έναιον»

«Κι εκείνη όταν έμεινε έγκυος, του Δία τα αστροπελέκια σφεντονίζει, έκανε δύο παιδιά, το Μαγνήτα και Μακεδόνα, που από τ’ άρματα πολεμούσε, κι αυτοί στη Πιερία και στον Όλυμπο είχαν τα παλάτια τους.»

Οι Μαγνήτες εγκαταστάθηκαν στην Όσσα και στο Πήλιο και διακρίνονταν για την τόλμη τους και τις ναυτιλιακές τους γνώσεις. Ίδρυσαν 3 υπερπόντιες αποικίες.

Πρωτεύουσα του Νομού ο Βόλος, μια όμορφα ρυμοτομημένη πόλη, χτισμένη στη θέση της αρχαίας Ιωλκού, της πόλης απ’ όπου ξεκίνησε ο Ιάσονας με την Αργώ και τους γενναίους συντρόφους του την Αργοναυτική Εκστρατεία.

Ο Κένταυρος Χείρων, γιος του τιτάνα Κρόνου και δάσκαλος επίσης του Ασκληπιού, του Ιάσονα και του Ηρακλή, θεωρούνταν από τους σπουδαιότερους βοτανολόγους θεραπευτές της εποχής του. Για το λόγο αυτό ο Kretschmer ( βλέπε ‘’Glotta’’, Χ, 1919, 58 -…) γράφει πως το όνομα Χείρων σημαίνει ο άνθρωπος με το θεραπευτικό χέρι.

Ο Ηρακλείδης μάλιστα περιγράφει σπήλαιο που υπήρχε στην κορυφή του βουνού και που κατά τις αρχαίες πηγές θεωρούνταν ιερό, γι’ αυτό και γίνονταν τελετές κατά περιόδους.

« Στο πάνω μέρος της κορυφής του βουνού είναι ένα σπήλαιο που καλείταιΧειρώνιον, όπου υπάρχει και ιερό του Ακραίου Δία. Σ’ αυτό όταν ανατέλλει ο αστερισμός του Κυνός στην πιο μεγάλη ζέστη, ανεβαίνουν οι προύχοντες και οι ηλικιωμένοι πολίτες, που εκλέγονται από το ιερατείο.Φορούν όμως καινούργιες ολόμαλλες προβιές, γιατί πάνω στη κορυφή του βουνού κάνει πάρα πολύ κρύο.»

( Ηρακλείδης : [ Ψ – Δικαίαρχος ]: « Πηλίου όρους Αναγραφή», Β΄, 1-8)

Η παράδοση για τους αλογόμορφους Κενταύρους είναι αρχαία - προελληνική. Οι Κένταυροι ήταν οι πρώτοι δαμαστές του αλόγου – κατά μία εκδοχή - και επειδή στην περιοχή αναπτύχθηκε αξιόλογο ιππικό, διαμορφώθηκαν έτσι, οι πανάρχαιοι μύθοι.

Μέχρι και σήμερα το Πήλιο αποκαλείται η «Χώρα των Κενταύρων».

Ο Πίνδαρος ακολουθώντας πανάρχαια παράδοση λέγει (Πυθ., ΙΙ, 45 – 49) «Στου Πηλίου τα ρίζα, της Μαγνησίας, ένας αλλόκοτος λαός γεννήθηκε τότε κι ήταν όμοιος με τους γονείς του τους δύο, με τον πατέρα του από τη μέση κι’ απάνω και με τη μάνα του όμοιος από τη μέση και κάτω»